५००. सुर्यको एकदिन रैछ जीवन ।

सुर्यको एकदिन रैछ जीवन ।

 ✍️ वसन्तराज अधिकारी
  घोराही, दाङ

कालो रातको निष्पट अँध्यारो
चिर्दै उषाको लालित्यमा ।
सुर्योदयको रंगीन बिहान्
आउँछ हाम्रो स्वर्णिम वालपन ।।

                                 नित्य भास्कर देवको गति 
                                 बढदै धर्ती भर उज्यालो छरी ।
                                आहाराको खोजीमा लागे जीव
                               कार्यव्यस्ततासँगै व्यतीत प्रभात फ़ेरि ।।

मध्याह्नको उर्वर बैंश जस्तैः
उमेर ढल्कदै जान्छ फ़ेरि ।
धर्तीमा अपरान्ह आउँदा खेरि
मानव प्रौढताको सङ्घार टेकि ।।

                                  सन्ध्याकालिन समय गतिक्रम
                                 पश्चिम दिशा रवि ढल्कदै पलायन ।
                                  जब रात्री प्रहर हुन्छ याहाँ
                                 मृत्यु काल सरि मानव जीवनयापन ।।

भन्न त चारदिने जीन्दगी भन्छन्
एक दिन जन्मनु अर्को दुईदिन भोग ।
बाँकी एक्दिन फ़ेरि  हुन्छ मृत्युु
के यी सबै हुन् त केवल संयोग ।।

                                      पुनर्जन्म अवश्य हुन्छ मानवको
                                       संस्कार परिवर्तन हुन्छ फ़ेरि ।
                                       हिन्दु धर्म र बुद्ध धर्म संस्कारमा
                                       केहि भिन्न पनि छ यहीँ नेरि ।।

चौरासी लाख यौनी हुन्छ रे
यश भौतिक नरचोला दुर्लभ ।
जलचर स्थलचर नभचर उभयचर
बनस्पति कीटाणु अमिवा चराचर ।।

                                      गर्छन् मान्छे पाप खोज्छन् स्वर्ग
                                       परन्तु जान्दैनन् कर्मको गति ।
                                       रिट्ठाको बोट रोपेर पछि  कहाँ ?
                                       फ़ल्छन् र स्वादिलो फ़ल कागती ।।

बिहान्को उषा जति फ़ेरि
सन्ध्या कहाँ हुन्छ र उर्वर ।
मान्छे नश्वर जीव यो जगत्मा
केवल एकै ईश्वरको छ भर ।।

                                     रात्मा सुतेर दिनमा जाग्दछ
                                      आफ्नै कर्मले मान्छे बाँच्दछ ।
                                      दु:ख सुख घाम र छाया सरि
                                     विधाताको हिसाबमा सबै बराबरी ।।

म ठूलो म सब जान्ने अहंभावले
बाँचेको छ जीव सदा दुर्भावले ।
शाश्वत शुद्धबुद्ध जीवन बाँचेर यहाँ
ईश्वरत्व हाँसिल हुनेछ सत्कर्म स्वभावतः ।।

।। समाप्त ।।