बुबाको सम्झनामा शब्द श्रद्धा ❤️❤️
 |
| 🏠️ तस्बिरमा आमाबाबु सँग म |
बुबा हुन् उच्च परमपुञ्ज, प्रातस्मरणिय: ।
सम्झिरन्छु सदैव त्यो मुहार, थ्यो देदीप्य ।।
किशोरावस्था सम्मको मात्र, थियो सहचार्य ।
सम्झदा नि ह्रदय कम्पित भै, बन्दछु गाम्भिर्य ।।
।।१।।
बुबा हजुरको देहावसानले, बन्न गयौं अनाथ ।
त्यो दु:खको घडिमा नि थियो, जननीको साथ ।।
बर्णन गरि साध्य छैनन् ति दिनका, पिडा दु:ख ।
समयले कोल्टे फेर्दा मिल्दोरैछ, झिल्का सुख ।।
।।२।।
सानो सुन्दर गाउँमा घर थ्यो, थोरै जायजेथा ।
धन्य हुनुहुन्छ परमपुञ्ज, हाम्रा पिता माता ।।
अदम्य साहसकी प्रतीक, संस्कारित आमा ।
शिक्षा दीक्षा मार्गनिर्देशन, भयो जीवनमा ।।
।।३।।
मेहनत परिश्रम र संघर्षले, यहाँसम्म आउँदा ।
ईश्वर दाहिना भएर नै, सुखको झिल्का पाउँदा ।।
बुबा नै हुन् जगतमा ईश्वरका, साक्षात मुर्तरुप ।
जसको बिजले सन्तानको, बन्दछ स्वरुप ।।
।।४।।
आमा सरि देवी समान छैनन्, कोहि अर्को ।
मातृत्वको अनुकम्पाले आस्था, बन्छ घरको ।।
जीवन जगत चिनाउने हुन्, यिनै आमा बाबु ।
सदा हजुरहरुको आशीर्वाद, अनुकम्पा पाउँ ।।
।।५।।
सृष्टिचक्र एउटा अनन्त रैछ घुम्दै, आफै तिर ।
साक्षात भगवान आमाबाबु, उच्चताको शिर ।।
एकाचालिसौं पुण्य तिथि, पिताजी बलदेव ।
हामी सन्तानमा छ सर्वदा, वाहाँकै सुभाषिस ।।
✍️ वसन्तराज अधिकारी
कीर्तिपुर, काठमाण्डौं ।
[सोमबार २ चैत्र २०७७]
Comments
Post a Comment